بررسی تأثیر آموزش گروهی به همسران بر فعالیت های روزانه و کیفیت زندگی بیماران مرد مبتلا به ضایعه نخاعی

زمینه و هدف: ضایعه نخاعی به عنوان یک اختلال ناتوان کننده، پیامدهای جسمی و روانی متعددی را بدنبال دارد و می تواند توانایی انجام فعالیت های روزانه و تمامی شاخص های کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش گروهی به همسران بر فعالیت های روزانه و کیفیت زندگی بیماران مرد مبتلا به ضایعه نخاعی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی، 60 نفر از بیماران مرد مبتلا به ضایعه نخاعی و همسرانشان به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. اطلاعات، قبل و بعد از اجرای مداخله با استفاده از پرسشنامه های سنجش کیفیت زندگی sf 36و بررسی فعالیت های روزمره بارتل جمع آوری شدند. همسران بیماران مرد درگروه مداخله، 6 جلسه به صورت گروهی در برنامه آموزشی شرکت کردند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی زوج و تحلیل کواریانس چند متغیره تحت نرم افزار spss  21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: آموزش به همسران موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران مرد مبتلا به ضایعه نخاعی در ابعاد جسمی (7/95 ± 43/0، 0/001 = p) و روانی (8/46 ± 41/08، 0/001 = p) و ارتقاء توانایی این بیماران در انجام فعالیت های روزانه گردید (15/60 ± 41/16، 0/01 = p). نتیجه گیری: با توجه به ماهیت مزمن ضایعه نخاعی، مشارکت همسران در برنامه های آموزشی می تواند سبب بهبود کیفیت زندگی و انجام فعالیت های روزانه بیماران گردد. بنابراین آموزش آنان جهت مشارکت در برنامه های مراقبتی توصیه می شود.